ارتودنسی

ارتودنسی
اُرتودُنسی (به انگلیسی: Orthodontics) مرکب است از دو واژهٔ لاتین «ارتو» به معنای «راست» و «درست»، و «ادوس» یا مشتق آن «دنس» به معنای «دندان».
کار ارتودنسی بیشتر جفتشدن نامناسب دندانهاست.که میتواند ناشی از موقعیت نادرست دندانها یا دو فک نسبت به هم باشد و یا هر دو مشکل در یک فرد موجود باشد.
درمانهای ارتودنسی ممکن است تنها بر تصحیح موقعیت دندانها یا تغییر الگو و جهت رشد دو فک (درمانهای ارتوپدیک) متمرکز باشد.
از جنبهٔ دیگر میتوان درمانهای ارتودنسی را به درمان با دستگاههای ثابت و متحرک تقسیم کرد.
دستگاههای ثابت دستگاههایی هستند که در طول درمان نیازی به خارج نمودن آنها از دهان توسط بیمارنیست و اجزای اصلی تشکیلدهندهٔ آنها براکت و سیم میباشد.
براکتها همان اجزای کوچکی هستند که توسط چسب خاصی به دندان چسبانده میشوند.در بین مردم از اصطلاح سیمکشی یا سیمبستن دندان هم استفاده میشود.
در دستگاههای متحرک بیمار میتواند در طول درمان آنها را از دهانش خارج کند، البته این خارج نمودن محدود به زمانهای کوتاهی مانند زمان غذاخوردن یا مسواکزدن باشد.
این نوع دستگاهها در بین مردم به «پلاک» مشهورند.